Моўны стыль – разнавіднасць мовы, якая характарызуецца пэўнымі асаблівасцямі адбору, спалучэння і арганізацыі моўных сродкаў у залежнасці ад задач камунікацыі. Магчымасць выбару абумоўлена стылявым расслаеннем лексікі, г. зн. наяўнасцю ў мове слоў з замацаваным функцыянальным прызначэннем. Але функцыянальныя стылі не ўзнікаюць толькі ў выніку існавання патэнцыяльных рэсурсаў мовы: для іх фарміравання патрэбны яшчэ і знешнія, экстралінгвістычныя фактары, якія вызначаюць умовы адбору моўных адзінак:

форма зносін (вусная ці пісьмовая, дыялагічная ці маналагічная);

сацыяльная сфера зносін (бытавая, навуковая, грамадска-палітычная, вытворчая, мастацкая і г. д.);

змест інфармацыі (тэма і прадмет выказвання);

мэта зносін (паведамленне, просьба, загад і г. д.);

умовы зносін (характар узаемаадносін удзельнікаў камунікацыйнага акта).

Функцыянальны стыль – гэта гістарычна сфарміраваная і грамадска ўсвядомленая разнавіднасць літаратурнай мовы, якая функцыянуе ў вызначанай сферы чалавечай дзейнасці і зносін, характарызуецца асаблівасцямі ўжывання моўных сродкаў і іх спецыфічнай арганізацыяй.

Сфера ўжывання мовы, тэматыка і мэты выказвання вызначаюць істотныя прыметы стылю. Для навуковага стылю – гэта абагульнена-адцягнены характар выкладу і падкрэсленая лагічнасць, для афіцыйна-справавога – прадпісальна-неабходны характар гаворкі і дакладнасць, якая не дапускае двухсэнсоўнасць, для гутарковага – натуральнасць, непасрэднасць і непадрыхтаванасць зносін і інш. Гэтыя стылеўтваральныя фактары абумоўліваюць асаблівасці функцыянавання моўных сродкаў, іх спецыфічную арганізацыю.

У кожным стылі можна вылучыць стылістычна афарбаваныя моўныя адзінкі, якія ўжываюцца толькі (ці пераважна) у дадзенай сферы: у гутарковым стылі – гутарковая і прастамоўная лексіка і фразеалогія, у навуковым – навуковая тэрміналогія і ўстойлівыя словазлучэнні тэрміналагічнага характару, у публіцыстычным – грамадска-палітычная лексіка. Аднак стыль не варта разумець толькі як спалучэнне характэрных, спецыфічных для яго лексічных сродкаў. У кожным стылі асноўная маса слоў – агульнаўжывальныя, нейтральныя, на фоне якіх і вылучаецца адметная лексіка, якая складае моўную спецыфіку стылю.

Кожны функцыянальны стыль па-рознаму выкарыстоўвае граматычныя канструкцыі і формы. Складаназалежныя сказы, дзеепрыметныя і дзеепрыслоўныя звароты характэрныя для афіцыйна-справавога і навуковага стыляў У гутарковай мове іх ужыванне не абавязковае. Дзеясловы залежнага стану з'яўляюцца стылеўтваральнымі для навуковага стылю, а незалежнага – для публіцыстычнага.